προσυντίθεμαι

Α

1. συμφωνώ για κάτι εκ τών προτέρων

2. διευθετώ, κανονίζω κάτι εκ τών προτέρων

3. συνάπτω φιλία ή γνωριμία με κάποιον προηγουμένως («προσυντίθεμαι φιλίαν τινὶ ἐπὶ τοῑς αὐτοῑς», Δίων Κάσσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ* + συντίθεμαι «διευθετώ, συνάπτω συμφωνία»].